RECENZE  – GOTICKÁ DUŠE

ALTERGOTHIC

autor: Drzoanna

RECENZE NA POLSKÉM SERVERU ALTERGOTHIC

  Ještě než se poslové Luny rozjedou do všech koutů naší vlasti zvěstovat noviny o novém albu, nabízíme vám v těchto temných  končinách velmi vítaný příspěvek – první zahraniční recenzi nahrávek BL. Jedná se o spojenou emoční recenzi na „GOTICKOU DUŠI“  i  „NOMEN ROSAE“, kterou sepsala DRZOANNA a vyšla na polském webu ALTER GOTHIC.   Komunikaci zajistil a recenzi přeložil člen nového týmu BL 2009 WLASOW, za což mu děkujeme.

RECENZE:GOTICKÁ DUŠE“ a „NOMEN ROSAE“

Autor: DRZOANNA, přeložil: WLASOW

     O skupině Bratrstvo Luny jsem se dočetla před třemi dni na spřáteleném webu gothic.pl a vše co vám napíšu jsou horké novinky. Pocházejí z České republiky a teprve začínají: v roce 2007 vydali svoje debutové album,které se jmenuje „GOTICKÁ DUŠE“, což vyjasňuje jakou muziku hrají. Další album je předpovězeno na listopad letošního roku, ale přesto bych chtěla popsat své pocity z alba prvního. První album je pouze demo nahrávkou. Pozdější singl „NOMEN ROSAE“ je už nahrán v profesionálním studiu.
Je dokonale vidět, jak moc udělají živé bubny a pořádná basová kytara. Vlastně se na to můžete podívat jak to zní v prvním vydání a v profesionální verzi na bandzone.cz  (první dvě písničky od shora). „Neplakej“ začíná koňským ržáním a dusotem kopyt, potom je písnička vyrovnaná, zajímavá a pěkná.  „Vrána se vrací“po pěkném,rytmickém a bohatém intru (slyšíte sirénu sanitky?), ženský hlas vypráví legendu o vráně,která odnáší duše do krajiny mrtvých (bohužel do konce tomu nerozumím,neumím česky).
Potom nastává změna rytmu a melodie a ty dokonale zakomponované zvony a to vše dohromady je o.k. a teď mluvte, že je to oklepané, mnohokrát využívané, ale mě to zní svěže a pěkně. Musím se přiznat, že hudba Měsíčního bratrstva mě od začátku nechytla, nemá takové nakopnutí jako XIII.STOLETÍ, ke kterému se mi porovnání přirozeně nabízí. Spíš v této hudbě cítím nějaké studené vlny zvuků, které vytvářejí klidný, vyrovnaný jako by emocí zbavený vokál.. . V singlu nahraném o rok později, který je bohatší na instrumenty slyšíme nové zvuky(středověká hudba? keltská?) i na tento odkaz má navazovat i nové album… Upřímně povím, že moc neposlouchám takovouhle hudbu, jak víte, mám radši ostřejší muziku, ale něco v těch písních je a to mi káže se k nim vracet a vracet . . . a znovu vše  poslouchat na novo a objevovat v tom nové chutě a chutičky a zamilovat se v melodii a kytarovém sólu „Fantasmagorie“ v tom lahodném vokálu a měsíčním hřmění.

Autor recenzji: Drzoanna

Bratrstvo Luny 3:33
Neplakej 2:47
Vrána se vrací 3:33
Trubadúr 2:42
Fantasmagorie 7:10
Čertisník 5:17
Jméno růže 4:03

BONUS:
Videoklip Bratrstvo Luny 4:10

     O kapeli Bratrstvo Luny przeczytałam 3 dni temu na zaprzyjaźnionym g.pl, więc wszystko co piszę będzie na gorąco. Pochodzą z Czech i dopiero zaczynają – wydali debiutanckie CD w 2007 roku zatytułowane „GOTICKÁ DUŠE“ , co od razu wyjaśnia, jaką muzykę grają. Następna płyta zapowiadana jest na listopad tego roku, ja jednak chciałabym opisać Wam wrażenia z przesłuchania tej pierwszej. Album ten stanowi jedynie wersję demo, późniejszy singiel „Nomen Rosae“ nagrywano w profesjonalnym studio. Widać doskonale, jak wiele potrafi zmienić perkusja na żywo i porządna gitara basowa.
Widać szczególnie w pierwszym utworze – który jest dostępny w tej profesjonalnej juz wersji tutaj: bandzone.cz ( drugi od góry) „Neplakej“ rozpoczyna tętent i rżenie konia, potem jest równie fajnie, ciekawie i pięknie… „Vrána se vrací“ – po pięknym, rytmicznym, bogatym intro (słyszycie sygnał karetki? ) kobiecy głos opowiada legendę o wronie, zanoszącej duszę do krainy umarłych ( niestety nie do końca rozumiem, nie znam czeskiego ) … potem zmiana rytmu i melodii, i te doskonale wkomponowane dzwony w tle – ok, mówcie, że to oklepane, że wielokrotnie wykorzystywane – ale IMO brzmi świeżo i pięknie.
Muszę przyznać – że muzyka Księżycowego Bractwa nie od razu mnie zachwyciła – nie posiada takiego kopa jak choćby Xlll Stoleti, do którego porównanie jakoś naturalnie się narzuca. Pobrzmiewają w jego graniu raczej jakieś IMO zimnofalowe dźwięki – co potęguje spokojny, równy, jakby pozbawiony emocji wokal. w utworze ostatnim , nagranym rownież w wersji o rok późniejszej i bogatszej instrumentalnie dosłuchuję się nowych dźwięków ( muzyki średniowiecznej?  celtyckich? ) i do tego właśnie brzmienia ma nawiązywać nowa płyta.
Szczerze mówiąc nie słucham wiele takiej muzyki, jak wiecie wolę ostrzejsze granie, ale coś w tych paru utworach jest takiego, co kazało mi do nich wracać i wracać… i przesłuchiwać na nowo, odnajdywać nowe smaki i smaczki, zakochać się w melodii i solo gitarowym „Fantasmagorie“, w tym łagodnym wokalu i księżycowym brzmieniu.

Autor recenzji: Drzoanna